Vojtěch Kodet "Jak być Jego uczniem"

 O tym jak jak w dzisiejszych czasach kultura pozorów i złudzeń odziera nas z wrażliwości i tępi nasze zmysły. 

O niesamowitej sile miłości jaką obdarza nas Bóg i Jego miłosierdziu, które buduje w nas godność dzieci Boga. 

Książka na Rok Wiary
 Autor przedstawia wiarę Kościoła w sposób prosty i zasadniczy, w formie sprzyjającej jej duchowemu przyswojeniu. 
 Zgodnie z rozległą i utwierdzoną tradycją przedstawiania wiary, w którą należy ufać, którą należy przeżywać i głosić, ma ona być skoncentrowana wokół czterech fi larów: Symbolu wiary (Credo chrzcielnego); siedmiu Sakramentów; Przykazań (życia przeżywanego w posłuszeństwie Bogu) i modlitwy (Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo). Podział ten znajduje uzasadnienie w „misterium chrześcijańskim”, czyli Boskim planie zbawienia, objawianym stopniowo w historii aż do pełni daru ofiarowanego w Jezusie Chrystusie, uobecnianym w głoszonym Słowie Bożym i w Sakramentach Kościoła. Jego wypełnianie ma być nieustannie przeżywane w modlitwie. 

Książka stawia sobie za cel próbę zrozumienie wielkiej Głupoty. 
    Składa się z dwóch części:
    Pierwsza, Zbawienie i dwuznaczność, tłumaczy co znaczy zbawienie, wyjaśnia dwuznaczności, oraz wskazuje na „ciało” jako kryterium zbawienia.
    Druga, Zasadnicze opowiadanie i idiotyczna interpretacja proponuje zasadnicze opowiadanie o ukrzyżowaniu zaczerpnięte z Ewangelii według Łukasza, która przedstawia różne interpretacje „kanoniczne” wielkiej Głupoty, czy to te głupie przywódców, żołnierzy i pierwszego ze złoczyńców, czy te „idiotyczne” (od idios = własny – por. przyp. 16 w książce) drugiego łotra i setnika. 

To dzieło literatury duchowej zapoczątkowała zwykła prośba, z jaką przyjaciel zwrócił się do przyjaciela. Fred Bratman, świecki dziennikarz i pisarz, poprosił przyjaciela, a zarazem sławnego pisarza, Henriego Nouwena, żeby napisał książkę wyjaśniającą życie duchowe w sposób zrozumiały dla niego i jego przyjaciół, z pominięciem teologii i specjalistycznego języka. „Mów do nas o wizji większej niż nasze zmieniające się perspektywy i o głosie głębszym niż wrzawa środków przekazu. Tak, mów do nas o czymś albo o kimś większym niż my sami. Mów do nas o... Bogu”.