abp Fulton J. Sheen "Siedem zagadek życia"

To głośne, klasyczne już dzieło zostało okrzyknięte najbardziej wymowną ze wszystkich książek Fultona J. Sheena. Będąc owocem wielu lat refleksji, modlitwy i badań, ta dramatyczna i poruszająca opowieść o narodzinach, życiu, ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa jest zarazem pełnym żarliwości, fascynującym portretem Boga-człowieka, nauczyciela, uzdrowiciela, a nade wszystko Zbawiciela, którego obietnica podtrzymywała w ludzkości nadzieję przez tysiąclecia.

Od tej książki wszystko się zaczęło. Od tej książki wszystko może się zacząć.
Dzięki tej publikacji polski czytelnik poznał wybitnego amerykańskiego kaznodzieję XX wieku.
Dzięki niej może nawrócić do Pana Boga siebie i tych, którym z Panem Bogiem nie po drodze.
Właśnie z taką myślą, nawrócenia niewierzących, pisał Arcybiskup "Wstęp do religii".
Prosto, klarownie, logicznie tłumaczy abp Sheen prawidła wiary katolickiej.
Z pasją przeprowadza czytelnika po katolickich dogmatach, wątpliwościach i pytaniach, które rodzą się w każdym ludzkim sercu.

Rozważania abpa Sheena nad kwestiami fundamentalnymi dla życia duchowego każdego chrześcijanina. 

Pełna paradoksów opowieść o Jezusie Chrystusie, Bogu-człowieku. Arcybiskup Sheen z właściwą sobie erudycją i przenikliwością opowiada o Jezusie Chrystusie – Bogu-człowieku. Mocno osadzony w rzeczywistości, dostrzega łagodną namiętność i namiętną łagodność Chrystusa Pana. 

Abp Sheen o prawdach wiary mówił prosto i obrazowo, łącząc je z zagadnieniami z zakresu psychologii i psychiatrii, filozofii i nauk społecznych. Śledził bieżące wydarzenia (Wielki Kryzys, II wojna światowa, zimna wojna, żelazna kurtyna) i niezwykle umiejętnie komentował rzeczywistość w świetle Ewangelii. Dążył do rozbudzenia w każdej duszy miłości do Pana, uświadamiając zagubionemu człowiekowi, że ta miłość czeka – wystarczy się otworzyć i ją przyjąć. Wówczas gotowi będziemy stawić czoła największym zagrożeniom, bez trwogi, bo przecież: „Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13).

Fulton Sheen wskazuje, że praca nad własnym charakterem, nad własnym wnętrzem, walka z grzechem, a ponad wszystko współpraca z łaską Bożą jest tym, co pozwala duszy coraz bardziej zbliżać się do Boga i coraz bardziej czerpać siły witalne z tej miłości, która wciąż czeka, abyśmy ją szczerze odwzajemnili. Wskazuje jednocześnie sposoby, na które łaska Boża może przeniknąć przez budowaną przez lata skorupę (…). Przekonujemy się przy tym, że katolicka recepta na lepsze życie, lepsze nawet w rozumieniu czysto psychologicznym, jest receptą uniwersalną.