"Dwór niebieski. Modlitwa św. Lutgardy"

Od przeszło 300 lat publicznie ogłoszona MODLITWA św. Lutgardy przynosi wielką ulgę niezliczonym ludzkim sercom. Nie ma w niej bałamutnych i przesłodzonych sformułowań, ale proste myśli o naszym Panu i Jego Najświętszej Matce. Modlitwa DWORU NIEBIESKIEGO jest godna zalecenia: oddaje chwałę Bogu, wyraża wdzięczność za dzieło Odkupienia, przynosi pożytek dla duszy i ciała człowieka.

Świętą Lutgarda (1182-1246) została przygotowana do swego posłannictwa przez dar zachwyceni mistycznych. Podczas ich trwania Pan Bóg odsłaniał przed nią wiele świętych tajemnic. Była jedną z pierwszych czcicielek Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Mając 18 lat złożyła profesję zakonną u sióstr benedyktynek św. Katarzyny. W pięć lat później została ich przeoryszą. Następnie, pragnąc jeszcze większych umartwień, przeniosła się do mających surowszą regułę cystersek w Aywières w pobliżu Brukseli. Prowadziła życie ascetyczne, pełne modlitwy. Doznawała licznych przeżyć mistycznych: spotkań z Chrystusem, Maryją, duszami czyśćcowymi. Zaświadczył o tym dominikanin – Tomasz z Cantimpré, który znał ją osobiście i spisał jej żywot.

W 1235 r. straciła wzrok. Słynęła z daru uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników. Zachowała się słynna Modlitwa DWORU NIEBIESKIEGO, która została jej objawiona.

Jej relikwie spoczywają w Bass-Ittre. Jest patronką Belgii, a także dobrego rozwiązania, niewidomych i niepełnosprawnych.